Јас сум наставник по математика од 1983 год. Работам во основното училиште „Наим Фрашери“ – Тетово. Се трудам да бидам што е можно поблиску до децата, често им велам да ме сметаат како нивни другар што знае малку повеќе од нив – за да соработуваат со мене без комплекси. Сакам во училницата да има ред, дисциплина и работа.

Јас не можам да им бидам родител и другар, но можат слободно да сметаат на мене за сè што им е потребно да ги совладаат што полесно математичките вештини и способности. За нив сум достапен 24 часа.

Тргнав од две народни поговорки: „Нема дом без семејство, како што нема училница без деца“, и: „За доброто треба да се потрудиме, злото само доаѓа.“ Кога се затворија училиштата, децата веќе не ни доаѓаа на училиште, сега требаше ние мудро да постапиме, така што ние требаше да одиме кај нив. Сега школото е во секој дом, а ние треба да влеземе во нивните домови. Почнав со снимање на часовите, па преку платформата ЕДУИНО ги дистрибуирав кај нив, а потоа преку ЕДУИНО се преселив кај децата до ден-денес.

Се знае, нашето место е во школо, а пред нас се и учениците. Го молам Севишниот што е можно побрзо да се вратиме во нормала. И вака веќе правиме многу со онлајн-наставата, но се знае дека физичкото присуство е најпотребното.

Прозорец преку кој разменивме многу работи и споделивме солидни искуства за време на пандемијата.

Континуитет.